Nici, nici, mnóstwo nici.

W zeszłym roku Anabell podarowała mi ogrom nici do haftowania. Ogromne jest mi z tego powodu miło i czuję się dopieszczona- dzięki. Bardzo dużo haftuję i każde nici przydają się. Wiedzą o tym również moi Młodzi. Ostatnio Młody przywiózł mi z Anglii dwa woreczki wypchane nićmi do haftowania. Synowa, która zagląda do angielskich „szmateksów”, znalazła je i kupiła za małe pieniądze (u nas kosztowałyby majątek). Najpierw posegregowałam je według kolorów i firm. Okazało się, że są to nici głównie firmy Anchor. Lubię nici tej firmy, bo bardzo ładnie połyskują i są ciut grubsze od nici DMC, które czasem niezbyt równo układają mi się na haftach cieniowanych- pewnie nie potrafię nimi haftować, ale moje umiejętności w tym zakresie, to już inna sprawa. Nici DMC świetnie nadają się, według mnie, do haftu krzyżykowego, albo rococo. Szkoda, że mulina polskiej Ariadny jest mniej błyszcząca i bardzo często zdarza się, że te same kolory (według numeru) z różnych partii trochę różnią się. Zdarza się też, że nici te, są nierównej grubości.

Wracając do nici z Anglii- były wśród nich motki firmy, również angielskiej, Peri Lusta. Bardzo ładna, równa, błyszcząca mulina. Wiedziona ciekawością, czy można taką mulinę kupić w Internecie, poszukałam i znalazłam ją na Etsy. Wprawdzie proponowany wybór kolorów nie poraża, ale jest ona w miarę tania.

Po posegregowaniu wszystkich otrzymanych nici, okazało się, że ktoś chyba robił duże projekty, bo niektórych kolorów było po kilka lub kilkanaście motków. Nawinęłam po 2-3 motki na bobinki, a reszta poczeka. Uzyskałam bobinek, z nowymi nićmi, chyba ze dwie setki. Samo nawijanie zajęło mi dwa popołudnia.Teraz jest potrzebny czas, pomysły i chęci do haftowania.

Na zdjęciu jest tylko część podarowanych nici. Posegregowane według kolorów motki, leżały wszędzie- na szafce, na kredensie, regale itp. 

Czeka mnie duże zadanie- powstrzymanie się od kupna następnych nici, bo tych starczy mi chyba do końca moich możliwości haftowania.