O haftowaniu i tamborkach

Trudno w to uwierzyć, ale jeszcze 10 lat temu, nie wiedziałam, że istnieje coś takiego jak tamborek, czy rama do haftu. Wszystkie kobiety w mojej rodzinie haftowały, trzymając tkaninę w ręce. Nie mając innego przykładu, haftowałam w taki sam sposób. Trudność polegała na równym kładzeniu nitek, by tkanina pod haftem nie marszczyła się. 

Na tym hafcie liście robione są ściegiem "janina", który raczej nie powodował marszczenia się materiału.

Przy krzyżykach łatwiej szło, ale przy płaskim było to sporym utrudnieniem. A ja wtedy haftowałam sporo ściegami płaskimi. 

 Te lilie wyhaftowałam ściegiem cieniowanym. Wyraźnie tkanina pod haftem pomarszczona chociaż bardzo starałam się, by to się nie stało.

 Pierwszą ramę kupiłam 10 lat temu. Wtedy znalazłam w Necie instrukcje do haftów i zobaczyłam, że tkanina do haftowania napięta była na ramach lub tamborkach. Rama do haftu doskonale się sprawdziła przy krzyżykach- jest ona w jednej pozycji, oparta jest na podpórkach. Jednak podczas haftowania płaskim, gdzie trzeba tkaninę obracać w różnych kierunkach (przynajmniej ja tak haftuję) rama odpadła.  Kupiłam pierwsze tamborki i to było to. Nareszcie tkanina była napięta równomiernie i nie marszczyła się pod haftem po jej zdjęciu. Od tego czasu nie wyobrażam sobie haftowania bez tamborka czy ramy. A jest ich dosyć sporo do wyboru. Przy dużych projektach, teraz taki wykonuję, używam dużego tamborka, bo wtedy nadmiar tkaniny „odsuwa się” od haftowanego motywu i nie „plącze się” pod ręką podczas haftowania. Przy małych projektach używam takiego tamborka, by cały motyw mieścił się w obrębie jego ramy. Bywa, że motyw jest tak duży, iż nie da się go objąć ramą. Wtedy trzeba dobrać taki tamborek, aby obejmował fragmenty motywu, a przy zakładaniu należy zadbać, by jego rama nie raniła już wykonanego haftu.  Kiedy jednak tak się dzieje, należy jak najszybciej wyhaftować dany fragment  i  zdjąć tamborek (zbyt długo naciągnięta tkanina odkształca się i  po wykonaniu całego haftu, może w tym miejscu marszczyć się oraz uszkodzić haft już zrobiony). Trzeba też opanować umiejętność naciągania tkaniny na tamborek- nie może ona być zbyt mocno naciągnięta- odkształca się oraz nie może być zbyt luźna, bo wtedy źle się układają nitki.  Musi być ona również równo naciągnięta „po okręgu” tamborka- lekko dokręcamy śrubę, a potem obciągamy tkaninę wokół ramy. Kiedy mamy materiał równo naprężony, dokręcamy porządnie śrubkę. Niektóre panie, by nie ranić tkaniny, oraz by ona nie „puszczała” naprężenia, owijają dolną ramę tamborka materiałem. Moje tamborki są bez tej owijki. I jeszcze jedno- wszystkie mamy tzw. Ufoki- hafty, które z jakichś przyczyn odłożyłyśmy. Taki haft należy zdjąć z ramy czy tamborka i odłożyć, by tkanina na trwale się nie odkształciła. Jest też zalecane, by w ogóle zdejmować hafty z tamborka po zakończeniu w danym dniu pracy. Mnie to nie przekonuje, bo obawiam się, że następnego dnia, inaczej naciągnę tkaninę. Nie wiem, czy to ma jakieś znaczenie, ale na wszelki wypadek zostawiam haft na tamborku i staram się go szybko skończyć.

Jeszcze jeden haft, który robiony jest bez tamborka. Ten udało się zrobić bez większego marszczenia się tkaniny. Widocznie miałam już większą wprawę:)

 O,  proszę- miałam pokazać moje starsze hafty sprzed ery tamborka, a wyszedł całkiem niemały post o praktyczniej stronie haftowaniu na nim.